در یك پژوهش مشخص شد؛
تشخیص یک اختلال عصبی رشدی با کمک واقعیت مجازی
مداربسته: نتایج مطالعه انجام شده توسط پژوهشگران دانشگاه آلتو فنلاند نشان می دهد، یک بازی مبتنی بر واقعیت مجازی می تواند اختلال کم توجهی - بیش فعالی را در کودکان تشخیص دهد.
به گزارش مداربسته به نقل از ایسنا و به نقل از تی ان، اختلال کم توجهی - بیش فعالی (Attention-deficit hyperactivity disorder) یک اختلال توجه شایع است که حدود ۶ درصد از کودکان جهان را تحت تاثیر قرار می دهد. باوجود دهه ها جستجو برای کشف نشانگرهای عینی، هنوز تشخیص اختلال کم توجهی - بیش فعالی برمبنای پرسشنامه، مصاحبه و مشاهده ذهنی است که نتایج آن ممکنست مبهم باشند و تست های رفتاری استاندارد نشان ندهند که کودکان چگونه در موقعیت های مختلف رفتار می کنند.
به تازگی گروهی از پژوهشگران فنلاندی از بازی های واقعیت مجازی (Virtual Reality)، فناوری ردیابی چشم و یادگیری ماشین (Machine Learning) بهره برده اند تا نشان دهند که تفاوت در حرکات چشم می تواند برای تشخیص اختلال کم توجهی - بیش فعالی (ADHD) مورد استفاده قرار گیرد و بطور بالقوه، ابزاری برای تشخیص دقیق تر این اختلال فراهم آورد. رویکرد آنها همین طور می تواند به عنوان ابزاری مناسب برای درمان اختلال کم توجهی - بیش فعالی و ارزیابی سایر شرایط مانند اوتیسم مورد استفاده قرار گیرد.
گروهی از پژوهشگران دانشگاه آلتو با همکاری دانشگاه های هلسینکی و آبو آکادمی (Åbo Akademi) یک بازی واقعیت مجازی به نام EPELI طراحی نموده اند که می تواند برای ارزیابی علایم اختلال کم توجهی - بیش فعالی در کودکان استفاده گردد. این بازی موقعیت های مختلف زندگی روزمره را شبیه سازی می کند.
پژوهشگران، حرکات چشم کودکان را در این بازی واقعیت مجازی ردیابی و از یادگیری ماشین برای جستجوی تفاوت ها در کودکان مبتلا به اختلال کم توجهی - بیش فعالی استفاده کردند. پژوهش جدید شامل ۳۷ کودک مبتلا به اختلال کم توجهی - بیش فعالی و ۳۶ کودک در گروه کنترل بود. کودکان در این مطالعه EPELI و یک بازی دیگر به نام Shoot the Target را بازی کردند که در آن به بازیکن دستور داده می شود اشیاء موجود در محیط را بیابد و با نگاه کردن به آنها به آن هدف شلیک کند.
به گفته پژوهشگران، حرکات طبیعی چشم کودکان را در حین انجام وظایف مختلف در یک بازی واقعیت مجازی ردیابی کردیم و این روشی موثر برای تشخیص علایم اختلال کم توجهی - بیش فعالی بود. کودکان مبتلا به این اختلال مدت بیشتری روی مشاهده اشیاء مختلف در محیط مکث می کردند و نگاه آنها سریع تر و بیش از یک نقطه به نقطه دیگر می پرید. این ممکنست نشان دهنده تاخیر در توسعه سیستم بینایی و پردازش ضعیف اطلاعات ان دسته از کودکان نسبت به سایر کودکان باشد.
این بازی (EPELI) لیستی از کارهایی مانند مسواک زدن و خوردن موز را ارائه می کند که زندگی روزمره را شبیه سازی می کنند. بازیکن باید باوجود حواس پرتی های موجود در محیط، مانند روشن بودن تلویزیون، وظایف را به خاطر بسپارد. بازی مذکور همه چیز را اندازه گیری می کند.
پژوهشگران تاکید می کنند: این بازی فراتر از ارزیابی علایم، همین طور می تواند به عنوان کمکی برای توانبخشی به کودکان مبتلا به اختلال کم توجهی - بیش فعالی استفاده گردد. ما می خواهیم یک درمان دیجیتال مبتنی بر بازی وارسازی ایجاد نماییم که می تواند به کودکان مبتلا به اختلال کم توجهی - بیش فعالی کمک نماید تا از انجام کارهایی که در غیر این صورت انجام نمی دادند هیجان زده شوند. بازی وارسازی (Gamification) استفاده از خصوصیت ها و تفکرهای بازی گونه در حوزه هایی است که ماهیت بازی ندارند.
پیش از این کاربردهای بالقوه دیگری برای EPELI در ارزیابی طیف گسترده ای از مشکلات با چالش های روزمره شناسایی شده بود؛ به عنوان مثال، می توان از آن برای اندازه گیری مشکلات در برنامه ریزی و انعطاف پذیری فعالیت ها در افراد مبتلا به اوتیسم نیز استفاده نمود. این رویکرد همین طور می تواند برای ارزیابی مشکلات زبانی، ضربه مغزی، اختلال کم توجهی - بیش فعالی بزرگسالان، علایم مربوط به فلج مغزی و حتی بدتر شدن حافظه با افزایش سن مورد استفاده قرار گیرد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب