دانشمندان:
گذر زمان قبل از انفجار بزرگ ۵ برابر کندتر بوده است!
مداربسته: زمانی که منتظر اتوبوس هستید یا زمانی که سر کار احساس بی حوصله بودن می کنید، بنظر می رسد زمان به شکل دردناکی کند می گذرد. حالا، یک پژوهش جدید نشان داده که زمان در مراحل اولیه عمر کیهان، بسیار کندتر گذشته است.
به گزارش مداربسته به نقل از ایسنا و به نقل از دیلی میل، دانشمندان با بهره گیری از مشاهدات خود در مورد گروهی از سیاه چاله ها به نام «اختروش ها»، فرآیندی به نام «اتساع زمان» یا «فراخش زمان»(Time dilation) را اندکی بعد از «انفجار بزرگ» نشان داده اند. در آن موقع-تقریبا ۱۲.۳ میلیارد سال پیش- زمان فقط با یک پنجم سرعت امروز می گذشت.
«گراینت لوئیس»(Geraint Lewis) پژوهشگر «دانشگاه سیدنی»(USYD) که سرپرستی این پژوهش را بر عهده داشت، اظهار داشت: ما واقعا زمان و محدودیت آنرا درک نمی نماییم و برخی چیزها مانند سفر در زمان، تاب پیمایی و مواردی از این دست هنوز هم منتفی نیستند. آینده می تواند بسیار هیجان انگیز باشد یا نباشد.
اختروش ها که از درخشان ترین اجرام جهان هستند، در این پژوهش به عنوان ساعت برای اندازه گیری زمان در گذشته استفاده شدند. آنها سیاه چاله های کلان جرم فعالی هستند که میلیونها تا میلیاردها برابر خورشید ما جرم دارند و بطور معمول در مرکز کهکشان ها قرار گرفته اند.
اختروش ها ماده ای را می بلعند که توسط کشش گرانشی قابل توجه به سمت آنها کشیده می شود و امواج تابشی همچون فوران هایی از ذرات پرانرژی را آزاد می کنند. این در حالیست که یک قرص درخشان از ماده به دور آنها می چرخد.
پژوهشگران از مشاهدات مربوط به روشنایی ۱۹۰ اختروش در سرتاسر جهان استفاده کردند که مربوط به حدود ۱.۵ میلیارد سال بعد از انفجار بزرگ هستند. آنها روشنایی این اختروش ها را در طول موج های مختلف با اختروش های امروزی مقایسه کردند و دریافتند نوسانات خاصی که امروزه در زمان خاصی رخ می دهند، در قدیمی ترین اختروش ها پنج برابر کندتر بوده اند.
اینشتین در نظریه «نسبیت عام» خود نشان داد که زمان و مکان در هم تنیده شده اند و از زمان انفجار بزرگ، جهان در تمام جهات به سمت بیرون منبسط شده است. لوئیس اظهار داشت: این انبساط مستمر توضیح می دهد که زمان چگونه در اوایل تاریخ جهان، کندتر از امروز جریان داشت.
این گونه نیست که در گذشته همه چیز در حرکت آهسته بوده باشد. اگر بتوانید به آن زمان برگردید، یک ثانیه هنوز برای شما مثل یک ثانیه خواهد بود اما از نظر یک شخص امروزی، یک ثانیه آن زمان، به اندازه پنج ثانیه فعلی است. لوئیس افزود: در فیزیک مدرن، زمان چیز پیچیده ای است.
به سبب مدت زمانی که طول می کشد تا نور در فضا حرکت نماید، دانشمندان با بررسی کردن اجرام دور، گذشته را مورد بررسی قرار می دهند.
دانشمندان پیش تر بر طبق مشاهدات خود پیرامون انفجارهای ستاره ای به نام «ابرنواخترها»، اتساع زمانی را تا حدود هفت میلیارد سال پیش گزارش کرده بودند. آنها با دانستن زمان لازم برای درخشیدن و محو شدن ابرنواخترهای امروزی، انفجارهایی را که در فواصل بسیار دور از زمین بودند، در گذشته مطالعه کردند و دریافتند که این رویدادها از دیدگاه زمانی ما، در گذشته کندتر رخ داده اند.
انفجار ستارگان منفرد را نمی توان فراتر از فاصله معینی دید و این امر، استفاده کردن از آنها را در مطالعه جهان اولیه محدود می کند. با این وجود، اختروش ها به قدری درخشان هستند که می توان آنها را تا مراحل نوزادی کیهان مشاهده کرد.
لوئیس اظهار داشت: آن چه در طول زمان مشاهده می شود، روشنایی اختروش است. این روشنایی، نوسانات بالا و پایینی دارد که نتیجه خیلی از فیزیک های پیچیده قرص ماده است که با سرعتی تقریباً مانند سرعت نور به دور سیاه چاله می چرخد. این تغییر در روشنایی، بسادگی صورت نمی گیرد و روشن-محو نمی گردد. این پروسه بیشتر شبیه به بازار سهام است که با لرزش های کوچک در تغییرات بلندمدت با برخی نوسانات شدید همراه می شود.
وی ادامه داد: خاصیت های آماری تغییرات نور شامل یک مقیاس زمانی هستند که یک زمان معمولی بمنظور داشتن یک خاصیت آماری خاص برای نوسانات است و ما از آن برای تنظیم کردن تغییرات هر اختروش استفاده می نماییم.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب