کهکشان راه شیری از نظر فرازمینی ها!
مداربسته: یک ستاره شناس فرازمینی در یک کهکشان دور اگر با تلسکوپ به کهکشان راه شیری در آسمان شب نگاه کند، چه چیزی را می بیند؟ دانشمندان آن چه را که راه شیری ممکنست برای ستاره شناسان بیگانه به نظر برسد، بازسازی کرده اند.
به گزارش مداربسته به نقل از ایسنا و به نقل از آی ای، ما هر بار که با تلسکوپ به آسمان شب نگاه می نماییم، کهکشان های بیگانه را می بینیم، اما بیگانگان احتمالی موجود در آن کهکشان ها وقتی به ما نگاه می کنند، چه چیزی ممکنست ببینند؟ تحقیقات جدید بتازگی تصویر جدیدی از این که کهکشان میزبان ما برای هر کسی که از بیرون به آن نگاه می کند، چگونه است، ارائه کرده است.
جیان هوی لیان، ستاره شناس موسسه نجوم «ماکس پلانک» و دانشگاه «یونان» چین می گوید: اگر بخواهیم بدانیم کهکشان راه شیری خاص است یا نه، یافتن راه هایی برای مقایسه کهکشان خانه ما با کهکشان های دورتر چیزی است که به آن نیاز داریم. از زمانی که ستاره شناسان از ۱۰۰ سال پیش دریافتند که کهکشان راه شیری تنها کهکشان جهان نیست، این یک سوال بی جواب بوده است.
تعیین این که کهکشان ما از بیرون چگونه بنظر می رسد کار سختی است، به ویژه که هیچ کس تابحال آنرا ندیده است، اما ما برمبنای آن چه در مورد کهکشان خود و موقعیت خود در آن می دانیم، سرنخ هایی داریم. ما همین طور هزاران کهکشان دوردست داریم که می توانیم آنها را مطالعه نماییم تا بفهمیم کهکشانی شبیه به کهکشان ما از بیرون چه شکلی است.
لیان، ماریا برگمن و دیگر ستاره شناسان در موسسه نجوم ماکس پلانک تصمیم گرفتند از داده های جامعی در مورد ترکیب شیمیایی کهکشان ما و ترکیبات طیف شیمیایی دیگر کهکشان های مارپیچی بهره گیرند تا تصویری شیمیایی از آن چه یک ستاره شناس بیگانه بطورمثال در کهکشان آندرومدا ممکنست با نگاه کردن به همسایه کوچک تر خود، یعنی کهکشان راه شیری، ببیند را گردآوری کنند.
در صورتیکه هیچ راهی برای دانستن این که کهکشان ما دقیقاً از بیرون چگونه به نظر می آید، وجود ندارد، حداقل می توانیم تصویری از ترکیب شیمیایی آن مشابه با آن چه کهکشان های دیگر برای ما به نظر می رسند، ترسیم نماییم.
اخترشناسان مؤسسه نجوم ماکس پلانک بطور مشخص به چگونگی توزیع عناصر سنگین تر از هلیوم(هر عنصر سنگین تر از هلیوم در نجوم، «فلز» نامیده می شود) در دیسک کهکشان ما نگاه کردند.
چیزی که آنها دریافتند این بود که یک «کمربند فلزی» وجود دارد که از فاصله حدود ۲۳ هزار سال نوری از مرکز کهکشان آغاز می شود، جایی که محتوای فلز ستارگان پیش از این که به آرامی به حدود یک سوم خورشید در فاصله ۵۰ هزار سال نوری از مرکز کهکشان کم شود، حدودا به همان سطح خورشید ما بیشتر می شود.
در مقایسه با شبیه سازی ها و سایر داده های رصد کهکشان های دیگر، حدود یک تا ۱۱ درصد کهکشان ها کمربند فلزی مشابهی دارند و بنظر می رسد افت فلز به سمت لبه کهکشان راه شیری شدیدتر از کهکشان های مشابه باشد.
اگر پای هیچ علت دیگری در بین نباشد، بنظر می رسد که راه شیری به سبب وضعیت خود، کهکشانی جالب برای مطالعه برای ستاره شناسان بیگانه خواهد بود.
برگمن می گوید: یافته ها بسیار هیجان انگیز هستند! این نخستین باری است که می توانیم محتوای شیمیایی دقیق کهکشان خودرا با اندازه گیری های خیلی از کهکشان های دیگر بطور معناداری مقایسه نماییم. نتایج برای نسل بعدی مطالعات جامع تشکیل کهکشان ها مهم می باشد. این مطالعات از داده های برنامه های رصدی در مقیاس بزرگ آتی استفاده می کنند که راه شیری یا کهکشان های دور را هدف قرار می دهند. تحقیقات ما نشان میدهد که چطور میتوان دو نوع مجموعه داده را بطور معقول ترکیب کرد.
این یافته ها بتازگی در مجله Nature Astronomy انتشار یافته است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب