جزئیاتی درباره ی ساخت تلسکوپ رادیویی چین در مدار ماه
مداربسته: مداربسته: تلسکوپ رادیویی چین که مقرر است شامل یک شبکه کوچک از ماهواره ها در مدار ماه باشد، یک هدف جاه طلبانه برای کاوش در اعماق کیهان محسوب می شود.
به گزارش مداربسته به نقل از ایسنا و به نقل از اسپیس، چین می خواهد یک شبکه کوچک از ماهواره ها را در مدار ماه قرار دهد تا یک تلسکوپ رادیویی بوجود آورد که روزنه جدیدی را برای کاوش کیهان باز می کند.
این آرایه شامل یک ماهواره «مادر» و هشت ماهواره کوچک «دختر» خواهد بود. «ژولئی چن»(Xuelei Chen)، ستاره شناس «سازمان ملی فضایی چین»(CNSA) طی نشست «Astronomy From the Moon» که اوایل امسال در لندن انجام شد اظهار داشت که ماهواره مادر، داده ها را پردازش و با زمین ارتباط برقرار می کند و ماهواره های دختر، سیگنال های رادیویی را از دورترین نقاط کیهان تشخیص می دهند.
قرار دادن چنین آرایه ای در مدار اطراف ماه، از نظر فنی امکان پذیرتر از ساختن مستقیم یک تلسکوپ روی سطح ماه است. ناسا و سایر آژانس های فضایی هم اکنون این سرمایه گذاری را به عنوان یکی از قدمهای بزرگ بعدی در عرصه ستاره شناسی در نظر می گیرند.
چن اظهار داشت: انجام دادن این کار در مدار ماه بجای روی سطح آن، چندین مزیت دارد برای اینکه از نظر مهندسی بسیار ساده تر است. با این روش، نیازی به فرود و استقرار نیست و همین طور بدین سبب که دوره مداری ماه دو ساعت است، می توانیم از انرژی خورشیدی استفاده نمائیم که بسیار ساده تر از انجام دادن آن روی سطح ماه است برای اینکه اگر بخواهید به کاوش در شب قمری بپردازید، باید انرژی مورد نیاز را برای تقریباً ۱۴ روز تامین کنید.
چن اشاره کرد که این طرح پیشنهادی موسوم به «اکتشاف آسمان در بلندترین طول موج» یا «پروژه هونگمنگ»(Hongmeng Project) می تواند در اوایل سال ۲۰۲۶ به دور ماه بچرخد.
چرا باید یک تلسکوپ قمری ساخته شود؟
ستاره شناسان می گویند که داشتن یک تلسکوپ روی ماه به آنها امکان می دهد تا تابش کیهانی را در قسمتی از طیف الکترومغناطیسی ببینند که بررسی آن از سطح زمین نا ممکن است. چنین تلسکوپی، امکان بررسی امواج رادیویی بلندتر از ۱۰ متر را فراهم می آورد یا به عبارت دیگر، امواجی که فرکانس های زیر ۳۰ مگاهرتز دارند.
چن اظهار داشت: اگر بخش فرکانس پایین طیف الکترومغناطیسی را بررسی کنید، متوجه خواهید شد که به علت جذب قوی توسط جو زمین، ما اطلاعات کمی را در مورد منطقه زیر ۳۰ مگاهرتز داریم. این تقریباً یک قسمت خالی از طیف الکترومغناطیسی است. ما می خواهیم تازه ترین پنجره الکترومغناطیسی جهان را باز نماییم.
ستاره شناسان برای علاقمند بودن به این بخش از طیف الکترومغناطیسی، دلیل خوبی دارند. آنها باور دارند که این نوع تشعشع ممکنست به آنها امکان دهد تا «عصر تاریک» را بررسی نمایند که به چند صد میلیون سال اول بعد از تولد جهان در انفجار بزرگ گفته می شود.
در آن زمان، جهان نوپا پر از مه غیر قابل نفوذ اتم های هیدروژن بود. حتی زمانی که نخستین ستاره ها آغاز به ایجاد کردند، نور آنها در ابتدا نمی توانست از این مه عبور کند. با این وجود، ستاره شناسان می دانند که خود این هیدروژن اتمی، نوعی سیگنال به نام «خط هیدروژن» یا «خط ۲۱ سانتی متری» را منتشر می کند. «ایان کرافورد»(Ian Crawford)، ستاره شناس «کالج دانشگاهی لندن»(UCL) اظهار داشت: خط ۲۱ سانتی متری که قسمتی از باند امواج مایکروویو طیف الکترومغناطیسی است، از دهه ۱۹۵۰ تا حالا به ستاره شناسان کمک کرده است تا ابرهای هیدروژنی را در کهکشان راه شیری ردیابی کنند.
هنگام جست وجوی خط ۲۱ سانتی متری از نخستین دوران جهان، ستاره شناسان باید بدنبال تشعشعاتی با طول موج های بسیار طولانی تر باشند. از آنجائیکه اثر «انتقال به سرخ»(Redshift) ناشی از انبساط پرشتاب جهان، تابش الکترومغناطیسی را از منابعی که از ما دور می شوند به سمت طول موج های بلندتر می کشد، تشعشعات مایکروویو ساطع شده توسط اتم های هیدروژن در دوران اولیه جهان، امروز از روی زمین بصورت امواج رادیویی بلند به نظر می رسند. این دقیقا همان نوع تابش الکترومغناطیسی است که از سطح سیاره ما قابل مشاهده نیست.
سمت دور ماه احتمالاً بهترین مکان در منظومه شمسی برای جستجوی این سیگنال مرموز است. سمت دور ماه که دور از جو مخرب زمین است، از نویزهای رادیویی ساخته دست بشر محافظت می شود. این منطقه در طول شب قمری نیز دور از خورشید است که یک منبع قوی از امواج رادیویی محسوب می شود. ستاره شناسان می گویند که سمت دور ماه در حقیقت آرام ترین مکان رادیویی در کل منظومه شمسی است.
نسخه نمایشی که کاملا جواب نداد
از آنجائیکه امواج رادیویی نوعی تابش الکترومغناطیسی با بلندترین طول موج هستند، تلسکوپ هایی که می توانند از منابع خود در آسمان با وضوح کافی نقشه برداری کنند، به استفاده کردن از چندین آنتن نیاز دارند که در یک منطقه بزرگ توزیع شده اند. صورت فلکی چین در فضا با ماهواره هایی که در مدار مشابهی به دور ماه می چرخند، به این هدف دست خواهد یافت. ماهواره ها زمانی که در سمت دور ماه قرار بگیرند، داده ها را جمع آوری خواهند کرد. سپس، فضاپیمای مادر هنگام عبور از آن سمت ماه که رو به سیاره ما قرار دارد، اندازه گیری ها را به زمین انتقال خواهد داد.
دانشمندان چینی پیش تر تلاش نموده اند تا این روش را با دو ریزماهواره به اسامی «لونگجیانگ ۱»(Longijang ۱) و «لونگجیانگ ۲» آزمایش نمایند. این دو ماهواره که به عنوان «رهیاب کشف آسمان در بلندترین طول موج ها» نیز شناخته می شوند، با ماموریت «چانگ ای ۴»(Chang'e ۴) که در سال ۲۰۱۹ روی سطح ماه فرود آمد، به ماه رفتند. با این وجود، لونگجیانگ ۱ هنگام ورود به مدار ماه شکست خورد و به همین دلیل، ستاره شناسان فقط داده هایی را از لونگجیانگ ۲ دریافت نمودند. چن اظهار داشت: اندازه گیری های این ماهواره نشان دادند که سمت دور ماه، فوق العاده ساکت است.
لونگجیانگ ۱ و ۲
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب