پدر یا مادر کدام یک مسئول جهش های ژنتیکی فرزند هستند؟
مداربسته: مداربسته: جهش های ژنتیکی که بطور معمول اختلالات یا بیماری هایی را به همراه دارند، این پرسش را در ذهن ایجاد می کنند که منشا جهش، پدر است یا مادر.
به گزارش مداربسته به نقل از ایسنا، جهش های ژنتیکی، تغییراتی در توالی DNA موجودات زنده هستند که می توانند طیف گسترده ای از اثرات را بر خاصیت های آن داشته باشند. بعضی از جهش ها مانند جهش هایی که به مقاومت در مقابل بیماری ها می انجامند، می توانند تأثیر مثبتی داشته باشند اما برخی دیگر می توانند مضر باشند و به بروز اختلالات ژنتیکی یا افزایش ریسک مبتلاشدن به بعضی از بیماری ها منجر شوند.
مراقبت کردن از یک کودک مبتلا به بیماری مزمن می تواند سخت و استرس زا باشد. هنگامی که کودک به یک بیماری نادر مبتلا است، به علت نادر بودن تشخیص، نقش بررسی والدین پررنگ تر می شود.
در این گزارش، به بررسی بعضی از پژوهش هایی می پردازیم که در ارتباط با انتقال جهش های ژنتیکی از والدین به فرزند انجام شده اند.
والدین مسن تر، جهش های ژنتیکی بیشتری را منتقل می کنند
پژوهشی که در سال ۲۰۱۷ توسط پژوهشگران شرکت «دیکُد ژنتیکز»(deCODE genetics) ایسلند انجام شد، نشان داد که والدین با افزایش سن، جهش های ژنتیکی جدید و بیشتری را به فرزندان خود منتقل می کنند و پدران بیشتر از مادران در انتقال این جهش ها نقش دارند.
بااینکه مادران به ازای هر سه سال، یک جهش جدید دارند اما پدران به ازای هر هشت ماه، یک جهش جدید را منتقل می کنندپژوهشگران دریافتند که بااینکه مادران به ازای هر سه سال، یک جهش جدید دارند اما پدران به ازای هر هشت ماه، یک جهش جدید را منتقل می کنند. خیلی از این موارد، تأثیر زیادی ندارند اما بعضی از آنها امکان دارد در بروز بیماری های ژنتیکی نقش داشته باشند. دکتر «کری استفانسون»(Kári Stefánsson)، از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: درصد فوق العاده زیادی از بیماری های نادر کودکان، در جهش هایی ریشه دارند که در والدین آنها یافت نمی شوند.
اگر جهش ها در سلول های اسپرم یا تخمک والدین رخ دهند، فرزندان امکان دارد آنها را به ارث ببرند. پژوهشگران به دنبال این جهش های جدید که در هیچ یک از والدین ظاهر نمی شوند، به بررسی ژنوم ۱۵۴۸ نفر از مردم ایسلند و والدین آنها پرداختند. آنها به صورت کلی ۱۰۸۷۷۸ جهش نو را شناسایی نمودند که حدود ۷۰ مورد در هر خانواده بود.
با افزایش سن والدین، جهش های جدید بیشتری رخ می دهند؛ به صورتی که با گذشت هر سال، چهار برابر بیشتر از سوی پدران نسبت به مادران اتفاق می افتد. این تفاوت احیانا به علت روش های تولید اسپرم و تخمک است. یک زن با تمام تخمک های خود متولد می شود اما اسپرم در طول زندگی مرد و با تقسیم سلولی تولید می شود که می تواند ایجاد خطا در همانندسازی DNA را به همراه داشته باشد.
درصد فوق العاده زیادی از بیماری های نادر کودکان، در جهش هایی ریشه دارند که در والدین آنها یافت نمی شوند.«آلن پیسی»(Allan Pacey)، استاد پزشکی مردان در «دانشگاه شفیلد»(University of Sheffield) اظهار داشت: این یک کار زیبا است اما لزوما نباید اعجاب انگیز باشد. سال هاست که می دانیم با افزایش سن پدر در زمان لقاح، خطر داشتن فرزندی با بیماری ژنتیکی به صورت قابل توجهی افزایش خواهد یافت. بنابراین است که یک محدودیت سنی سفارش شده برای اهداکنندگان اسپرم در بریتانیا وجود دارد.
پژوهشگران علاوه بر مشاهده تفاوت در تعداد جهش ها بین زنان و مردان، تفاوت هایی را نیز در انواع جهش ها مشاهده نمودند. جهش هایی که از مادر می آیند، در بخش هایی از ژنوم در کنار هم قرار می گیرند.
پروفسور «مارتین تیلور»(Martin Taylor)، پژوهشگر «دانشگاه ادینبرو»(University of Edinburgh) اظهار داشت: بااینکه بیشتر جهش های جدید گزارش شده در این پژوهش، از پدران ناشی شده اند اما چشمگیرترین اطلاعات جدید، در ارتباط با جهش های اضافی است که در تخمک های مادران مسن تر رخ می دهند. این پژوهش نشان داده است که خیلی از جهش های اضافی و شاید حتی بیشتر آنها، از مادران مسن تر گروه هایی در همان رشته DNA ناشی می شوند.
پیسی اظهار داشت: این پژوهش برای افزایش درک ما در مورد تکامل انسان و بعضی از بیماری های نادر، مهم خواهد بود.
این پژوهش، در مجله «Nature» به چاپ رسید.
تاثیر ژن های والدین بر پرورش ژنتیکی فرزند
پژوهشی که در سال ۲۰۱۸ در «دانشگاه آکسفورد»(University of Oxford) انجام شد، نشان داد که ژن های والدین می توانند بر فرزندان تأثیر بگذارند. حتی اگر ژن ها به هیچ وجه منتقل نشوند، طبیعت یا ترکیب ژنتیکی والدین بر نحوه تربیت فرزندان تأثیر می گذارد. این پدیده، به نام «پرورش ژنتیکی»(Genetic nurture) شناخته می شود.
نه تنها ژن ها و پرورش اغلب دست به دست هم می دهند، بلکه یک پایه ژنتیکی برای پرورش وجود دارد. پروفسور «آگوستین کونگ»(Augustine Kong)، پژوهشگر ارشد این پروژه اظهار داشت: بحث «سرشت در مقابل پرورش»(Nature versus Nurture) اغلب بگونه ای ارائه می گردد که این دو عامل، اگر نگوییم رقابتی، بعنوان نیروهای مستقل در نظر گرفته می شوند. این پژوهش نشان داده است که نه تنها ژن ها و پرورش اغلب دست به دست هم می دهند، بلکه یک پایه ژنتیکی برای پرورش وجود دارد.
هر یک از والدین، یک نسخه از ژن های خویش را به فرزندان منتقل می کنند. پژوهشگران در این پروژه، ژن های ۲۱۶۳۷ ایسلندی و والدین آنها را مقایسه کردند و سطح تحصیلات آنها را نیز مورد بررسی قرار دادند.
آنها دریافتند که حتی ژن های منتقل نشده نیز بر فرزندان تأثیر دارند. این تأثیر نسبت به تاثیر ژن هایی که از والدین به ارث رسیده بودند، تا ۳۰ درصد بود. کونگ افزود: ژن هایی که با برنامه ریزی برای آینده مرتبط هستند، می توانند بیشترین تأثیر را در پرورش داشته باشند.
پروفسور «فیلیپ کولینگر»(Philip Koellinger)، پژوهشگر «دانشگاه وریج آمستردام»(VU Amsterdam) و دکتر «پیج هاردن»(Paige Harden)، پژوهشگر «دانشگاه تگزاس»(University of Texas) در یک مقاله نظری نوشتند: اثر پرورش ژنتیکی، یک پیوند غیرمستقیم بین ژنوتیپ والدین و خاصیت های کودکان است که ناشی از بیولوژی خود کودکان نیست.
دکتر «پیتر بیجما»(Piter Bijma)، پژوهشگر «دانشگاه واخنینگن»(Wageningen UR) هلند که در مورد اصلاح نژاد حیوانات و ژنتیک مطالعه می کند، از این نتایج شگفت زده نشد. بیجما اظهار داشت: انسان ها مراقبت های قابل توجهی را در مورد فرزندان خود ارائه می دهند. بنابراین، پرورشی که والدین ایجاد می کنند، به احتمال زیاد دارای یک مولفه ژنتیکی است.
این پژوهش که روی افراد و والدین آنها متمرکز شده است، نشان داده است که والدین نیز تحت تأثیر والدین خود قرار می گیرند و زنجیره به همین ترتیب ادامه خواهد یافت. از سویی، تصور پژوهشگران اینست که خواهر و برادر نیز می توانند تأثیر مشابهی را بر یکدیگر داشته باشند. علاوه بر این، همه ژن های والدین از راه پرورش ژنتیکی تأثیر نمی گذارند.
اثر پرورش ژنتیکی، یک پیوند غیرمستقیم بین ژنوتیپ والدین و خاصیت های کودکان است که ناشی از بیولوژی خود کودکان نیست. کولینگر و هاردن گفتند که در بین جوامع ثروتمند، پرورش ژنتیکی امکان دارد بیشتر از نتایج بیولوژیکی مانند اندازه بدن، به رفتار و دستاوردهای اجتماعی ارتباط داشته باشد. آنها خاطرنشان کردند که در نظر گرفتن پرورش ژنتیکی در پژوهش های آینده می تواند نتایج مهمی را برای نابرابری اجتماعی و سلامت داشته باشد.
دکتر «کری استفانسون»(Kári Stefánsson)، از پژوهشگران این پروژه اعتقاد دارد که این پژوهش می تواند به درک نحوه عملکرد مغز نیز کمک نماید. استفانسون اظهار داشت: میل به پرورش، یک خاصیت تعیین کننده برای یک شخص است که از مغز جدا نمی گردد. بنابراین، شناسایی انواع توالی هایی که به پرورش کمک می کنند، می تواند گام مهمی در جهت درک عملکرد مغز انسان و آنچه انسان را انسان می سازد، باشد.
این پژوهش، در مجله «Science» به چاپ رسید.
تاثیر شیمی درمانی پدر بر جهش ژنتیکی فرزند
پژوهشی که در سال ۲۰۲۲ در «موسسه ولکام سنگر»(Wellcome Sanger Institute) انگلستان انجام شد، نشان داد که بعضی از موارد نادر جهش ژنتیکی در کودکان که بعنوان «جهش بیشتر از اندازه» یا «هایپرجهش»(Hypermutation) شناخته می شوند، می توانند به دریافت شیمی درمانی توسط پدر مرتبط باشند.
دانشمندان موسسه ولکام سنگر در این پژوهش، اطلاعات ژنتیکی بیشتر از ۲۰ هزار خانواده را مورد بررسی قرار دادند و ۱۲ کودک را مبتلا به جهش های بین دو تا هفت برابر بیشتر از جمعیت عمومی شناسایی نمودند. این گروه پژوهشی، بیشتر این موارد را با افزایش جهش در اسپرم پدر بیولوژیکی مرتبط دانستند.
این پژوهش نشان داد که کمتر از نیمی از این پدران در اوایل زندگی، تحت درمان با انواع خاصی از شیمی درمانی قرار گرفته اند و این مورد می تواند با افزایش تعداد جهش ها در سلول های اسپرم آنها ارتباط داشته باشد.
بااینکه بروز این موارد هایپرجهش در کودکان نادر است و در اکثریت قریب به اتفاق کودکان منجر به اختلالات ژنتیکی نمی شود اما خطر ابتلای کودک به یک اختلال ژنتیکی نادر را زیاد می کند. به علت نتایج احتمالی برای بیمارانی که شیمی درمانی می شوند و می خواهند در آینده بچه داشته باشند، این مورد باید بیشتر مورد بررسی قرار بگیرد. اگر تحقیقات بیشتر نیز تأثیر شیمی درمانی را مورد تأیید قرار دهند، میتوان به بیماران این فرصت را داد که قبل از درمان، اسپرم خویش را منجمد کنند.
بااینکه بروز این موارد هایپرجهش در کودکان نادر است و در اکثریت قریب به اتفاق کودکان منجر به اختلالات ژنتیکی نمی شود اما خطر ابتلای کودک به یک اختلال ژنتیکی نادر را زیاد می کند.وقتی ژنوم ها از نسلی به نسل دیگر منتقل می شوند، کپی آنها با میزان خطای بسیار پایین صورت می گیرد. با این حال، از آنجائیکه ژنوم انسان شامل سه میلیارد حرف است، بروز جهش های تصادفی در اسپرم و تخمک اجتناب ناپذیر است و آنها از والدین به فرزند منتقل می شوند. این بدان معناست که معمولاً هر کودک حدود ۶۰ تا ۷۰ جهش جدید دارد که والدین بیولوژیکی آنها را ندارند. این جهش ها مسئول تغییرات ژنتیکی همراه با خیلی از بیماری های ژنتیکی هستند. حدود ۷۵ درصد از این جهش های تصادفی از پدر می آیند.
بیشتر اختلالات ژنتیکی تنها زمانی رخ می دهند که هر دو نسخه از یک ژن مهم لطمه ببینند و به بروز یک بیماری مغلوب منجر شوند. اگر فقط یک نسخه از ژن توسط جهش جدید لطمه ببیند، نسخه عملکردی باقی مانده از ژن می تواند از بیماری جلوگیری نماید. با این حال، تنها کمی از اختلالات ژنتیکی که بعنوان اختلالات غالب شناخته می شوند، زمانی رخ می دهند که تنها یک نسخه از ژن لطمه دیده باشد. این اختلالات غالب هستند که می توانند بوسیله ی یک جهش تصادفی ایجاد شوند.
یکی از عوامل اصلی مؤثر بر میزان جهش، سن والدین است که سالانه ۱.۳ جهش را در پدر و ۰.۴ جهش را در مادر بالا می برد. اگر تعداد جهش های رخ داده در سلول های زایا بیشتر باشد، خطر تولد کودک با اختلال غالب بیشتر است. با این حال، هایپرجهش در کودکان همیشه به این معنا نیست که آنها به یک اختلال غالب مبتلا هستند.
دانشمندان موسسه ولکام سنگر، از داده های ژنتیکی و تاریخچه سلامت خانواده موجود در پایگاه های داده برای شناسایی کودکانی استفاده کردند که میزان جهش های غیرعادی در آنها بالا و بین دو تا هفت برابر بیشتر از حد متوسط بود. آنها قصد داشتند بررسی نمایند که این جهش ها از کجا نشات گرفته اند.
دانشمندان دریافتند که کودکان مبتلا به هایپرجهش، در بین خانواده های مورد بررسی آنها نادر هستند. از آنجائیکه تعداد کودکان مبتلا به هایپرجهش تنها ۱۲ نفر از حدود ۲۰ هزار نفر بود، این میزان افزایش جهش نمی تواند ناشی از مواجهه های معمولی مانند سیگار کشیدن، آلودگی یا تنوع ژنتیکی رایج باشد.
این گروه پژوهشی گفتند که برای هشت نفر از این کودکان، جهش های اضافی امکان دارد به اسپرم پدر ارتباط داشته باشد. بررسی جامع هفت خانواده که جهش های اضافی آنها از پدر بیولوژیکی ناشی می شد، امکان پذیر بود. دو نفر از پدران دارای انواع ژنتیکی مغلوب و نادری بودند که مکانیسم های ترمیم DNA را مختل می کرد.
پنج پدر دیگر قبل از بچه دار شدن تحت شیمی درمانی قرار گرفته بودند. سه نفر از این کودکان مبتلا به جهش های ناشی از شیمی درمانی با استفاده از داروهای مبتنی بر پلاتین بودند و پدران دو کودک دیگر، شیمی درمانی با مواد آلکیله کننده مشتق از خردل را دریافت کرده بودند.
این پژوهش، در مجله «Nature» به چاپ رسید.
به رغم وجود چنین نتایجی، با پیوند دادن داده های ژنتیکی به داده های بهداشتی میتوان نشان داد که بیشتر پدران و همه مادرانی که قبل از بچه دار شدن شیمی درمانی دریافت کرده اند، فرزندانی با جهش های بیش از اندازه قابل توجه نداشته اند.
بااینکه شیمی درمانی، یکی از موثرترین درمان ها برای سرطان است اما به صورت گسترده تشخیص داده شده است که می تواند عوارض جانبی مخرب و ناتوان کننده ای داشته باشد. پزشکان هنگام تجویز شیمی درمانی، این موارد را در نظر می گیرند. اگر مشخص شود که شیمی درمانی بر اسپرم بعضی از بیماران تأثیر می گذارد، این امر می تواند نتایج بالینی برای برنامه های درمانی و تنظیم خانواده داشته باشد. قبل از تغییر درمان سرطان در مردان باید تحقیقات بیشتری جهت بررسی این مورد در سطح عمیق تر انجام شوند. هم اکنون معلوم نیست که چرا این نوع شیمی درمانی ها روی سلول های اسپرم بیشتر از سلول های تخمک تأثیر می گذارند.
بروز جهش از جانب پدر بیشتر از مادر است
در انسان و سایر پستانداران، «جهش های ژرمینال»(Germinal mutation) در پدران بیشتر از مادران ایجاد می شوند. بااینکه این سوگیری جنسی مدت هاست که به خطاهای تکثیر DNA در اسپرم زایی نسبت داده می شود اما شواهد به دست آمده از آزمایش روی انسان، بر اهمیت فرآیندهای جهش زایی تاکید دارند که به تقسیم سلولی وابسته نیستند و درک ما را در مورد این پدیده اساسی زیر سوال می برند.
پژوهشی که در سال ۲۰۲۲ در «دانشگاه کلمبیا»(Columbia University) انجام شد، نشان داد که به رغم وجود تفاوت های مشخص در فیزیولوژی و محیط میان گونه ها، پدران به صورت مداوم در تمام گونه های مورد بررسی همچون پستانداران، پرندگان و خزندگان، جهش های بیشتری را نسبت به مادران دارند. این مشاهدات با یک مدل ساده سازگار هستند که در آن، جهش های هر دو جنسیت در طول رشد اولیه و با میزان بالاتری در رده مولد نر ایجاد می شوند.
مردان اغلب جهش های بیشتری را نسبت به ماده ها به فرزندان خود منتقل می کنند که تصور می شود به علت تعداد بیشتر تقسیمات سلولی است که مردان قبل از بچه دار شدن پشت سر می گذارند. مردان اغلب جهش های بیشتری را نسبت به زن ها به فرزندان خود منتقل می کنند که تصور می شود به علت تعداد بیشتر تقسیمات سلولی است که مردان قبل از بچه دار شدن پشت سر می گذارند. پژوهشگران دانشگاه کلمبیا، تعداد جهش هایی را که توسط خرس های گریزلی نر و ماده به فرزندان منتقل می شوند، بررسی کردند. آنها دریافتند که خرس گریزلی نر، پنج برابر بیشتر از خرس گریزلی ماده به فرزندان خود جهش می دهد؛ حتی اگر تصور بر این باشد که تقسیم سلولی در طول خواب زمستانی، بسیار کند اتفاق می افتد. این نتایج، تردید بیشتری را در مورد تقسیم سلولی بعنوان علت اصلی این تفاوت ایجاد می کنند.
این پژوهش، یک دیدگاه اساسی را به چالش می کشد در خصوص اینکه چرا جنس نر در بیشتر حیوانات دارای میزان جهش بالاتری نسبت به جنس ماده است. این پژوهش نشان داده است که دلیل این موضوع، فقط این حقیقت نیست که مردان دارای تقسیمات سلولی بیشتری در رده زایا هستند، بلکه بیشتر جهش ها از تعادل متفاوت لطمه DNA در مقابل ترمیم DNA ناشی می شوند. داده های به دست آمده از گونه های مختلف، از این مورد پشتیبانی می کنند.
این پژوهش، در مجله «eLife» به چاپ رسید.
پدران مسن تر، جهش های ژنتیکی بیشتری را به فرزندان خود منتقل می کنند
سیستم تناسلی مردانه بعنوان یک کانون برای ظهور ژن های جدید عمل می کند. شاید همین موضوع بتواند توضیح دهد که چرا جهش های جدید، از پدران بیشتر از مادران به فرزندان انتقال می یابند اما نمی تواند توضیح دهد که چرا پدران مسن تر نسبت به پدران جوان تر، جهش های بیشتری را منتقل می کنند. مکانیسم هایی که امکان دارد زمینه ساز این روندها باشند، مدت هاست که یک راز باقی مانده اند.
پژوهشی که در سال ۲۰۲۳ توسط دانشمندان «دانشگاه راکفلر»(Rockefeller University) انجام شد، توضیح می دهد که چرا احتمال بیشتری وجود دارد که مگس های میوه نر مسن تر، جهش ها را به فرزندان خود منتقل کنند. شاید این نتایج بتوانند اطلاعاتی را در مورد مبتلاشدن به بیماری های ارثی در انسان نشان دهند.
محققان در آزمایشگاه، جهش هایی را که در طول تولید اسپرم از سلول های زایا به نام «اسپرماتوژنز»(Spermatogenesis) ناشی می شوند، بررسی کردند. آنها دریافتند که بروز جهش در اندام تناسلی مگس های میوه جوان و پیر، امری متداول می باشد اما در مگس های مسن تر، بیشتر رخ می دهد. علاوه بر این، به نظر می آید که خیلی از این جهش ها در مگس های میوه جوان تر، طی اسپرم زایی توسط مکانیسم های ترمیم ژنوم بدن حذف می شوند اما در اندام تناسلی مگس های مسن تر ثابت نمی مانند.
«ایوان ویت»(Evan Witt)، دانشجوی فارغ التحصیل دانشگاه راکفلر و پژوهشگر شرکت «Biomarin Pharmaceuticals» اظهار داشت: ما در تلاش بودیم تا بفهمیم که آیا سلول های قدیمی تر، کارایی کمتری در ترمیم جهش دارند یا این که آیا کار خویش را به صورت جهش یافته تر شروع می کنند. نتایج پژوهش ما نشان می دهند که در هر مرحله از اسپرم زایی، جهش های بیشتری در هر مولکول آران ای مگس های مسن تر نسبت به مگس های جوان وجود دارد.
ژنوم ها با استفاده از چند مکانیسم ترمیم، خویش را مرتب نگه می دارند. وقتی نوبت به اندام تناسلی مردانه می رسد، آنها باید اضافه کاری کنند. اندام تناسلی مردانه، بالاترین میزان بیان ژن را در میان همه اندام ها دارند. علاوه بر این، ژن هایی که در اسپرم زایی بسیار بیان می شوند، تمایل به جهش های کمتری دارند. شاید این مورد غیر منطقی به نظر برسد اما منطقی است. یک نظریه در مورد بیان زیاد ژن در اندام تناسلی مردانه، اعتقاد دارد که امکان دارد این نوعی مکانیسم نظارت ژنومی باشد و به آشکارسازی و از بین بردن جهش های مشکل ساز کمک نماید.
پژوهش های پیشین نشان می دهند که وقتی نوبت به اسپرم های مسن تر می رسد، یک مکانیسم معیوب ترمیم همراه با رونویسی که فقط ژن های رونویسی شده را اصلاح می کند، می تواند مقصر باشد.
دانشمندان برای به دست آوردن این نتایج، توالی یابی تک سلولی را در لابراتوار روی آران ای به دست آمده از اندام تناسلی حدود ۳۰۰ مگس میوه نر انجام دادند که حدودا نیمی از آنها جوان و نیمی از آنها مسن بودند. این گروه پژوهشی در سال ۲۰۱۹ نیز تحقیقاتی را در مورد این مورد انجام دادند. آنها برای اینکه بفهمند آیا جهش هایی که آنها شناسایی کرده اند، از والدین مگس ها آمده اند یا خیر، ژنوم هر یک را توالی یابی کردند. ویت اظهار داشت: ما می توانیم بگوییم که این جهش از پیش در DNA همان مگس وجود نداشت. ما می دانیم که این یک جهش جدید است.
روش غیرمتعارف استنباط جهش های ژنومی از توالی یابی آران ای تک سلولی و سپس مقایسه آنها با داده های ژنومی، به پژوهشگران امکان داد تا جهش ها را با نوع سلولی که جهش در آن رخ داده است، مطابقت دهند. ویت افزود: این روش خوبی برای مقایسه بار جهش بین انواع سلول است برای اینکه میتوان آنها را در طول اسپرم زایی دنبال کرد.
«لی ژائو»(Li Zhao)، از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: از آنجائیکه مگس های میوه سرعت تولید مثل بالایی دارند، بررسی الگوهای جهش آنها می تواند اطلاعات جدیدی را در مورد تأثیر جهش های جدید بر سلامتی و تکامل انسان عرضه نماید.
وی ادامه داد: این مورد تا اندازه زیادی ناشناخته است که آیا یک مولد نر جهش یافته نسبت به نرهای جهش نیافته، بیشتر بارور است یا کمتر. تحقیقات زیادی در مورد این مورد انجام نشده است. اگر مشخص شود که افراد جهش های بیشتری را از پدران پیر به ارث می برند، احتمال تاثیر این مورد در مبتلاشدن به اختلالات ژنتیکی جدید یا انواع خاصی از سرطان ها افزایش خواهد یافت.
این پژوهش، در مجله «Nature Ecology & Evolution» به چاپ رسید.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب